DADAILINESS by Endziiii: Dancing

"When the body moves,

it's the most revealing thing.

Dance for me a minute,

and I'll tell you who you are."

- Mikhail Baryshnikov

Niektórzy z Was mówią, że nie potrafią tańczyć. Nie zgodzę się z tym. Może i Ciebie nie znam, może i nie wiem jak się nazywasz, ani też jak wyglądasz, ale wiem jedno... Na pewno potrafisz tańczyć.

Taniec?

Przyznaj, że chociaż raz miałeś przyjemność doświadczyć tego pięknego uczucia.

Taniec towarzyski?

Tym razem ja przyznam, że przez siedem lat miałam przyjemność tańczyć taniec towarzyski.

Już jako mała dziewczynka uczęszczałam na zajęcia taneczne. Wiadomo, to były tylko podstawy, czasami nawet zwykła zabawa z gronem moich rówieśników. Rodzice prowadzili mnie raz w tygodniu do budynku na przeciwko naszego bloku (mieszkaliśmy wtedy jeszcze w innym mieście), bym mogła trochę poskakać. W upływie kilku lat taniec coraz bardziej mi się podobał. W końcu mama zabrała mnie na turniej tańca towarzyskiego. Gdybym nie skusiła się na wczesne wstanie z łóżka niejakiego sobotniego poranka, nie wiem, czy doświadczyłabym w swoim życiu tego, czego doświadczyłam do tej pory i była tą Endżi, którą jestem. Zainspirowała mnie pewna młoda para taneczna. Wiedziałam, że chcę tańczyć tak jak ta dziewczyna. I tak to wszystko się zaczęło, rodzice zapisali mnie do tego samego klubu tanecznego, w którym trenowała 'moja inspiracja'. Sama nie potrafię uwierzyć w to, że kilka lat później miałam przyjemność rywalizować z tą parą na jednym parkiecie, a co więcej, zwycięsko.

Tak samo jak nawiązujemy nowe znajomości i poznajemy daną osobę coraz bliżej, tak samo ja poznawałam taniec towarzyski. Z czasem wzrastały liczby godzin spędzonych na sali treningowej, czego efektem był mój rozwój taneczny. Każda dyscyplina sportowa wymaga poświęcenia, zaangażowania, wysiłku i przede wszystkim bardzo ciężkiej pracy. Tylko dzięki tym punktom możemy coś osiągnąć.

Nie nawiązując tylko do tańca, większość z nas ma w życiu swoje priorytety, ma swój cel, do którego dąży. Jedni rozwijają swoje pasje sportowe, muzyczne, artystyczne, drudzy dążą do zdobycia najwyższego stanowiska w pracy. Inni jeszcze, naukowcy, stale spotykają się oko w oko z nowymi problemami filozoficznymi, a kolejni wpadają na genialne pomysły wynalezienia nowego sprzętu elektronicznego. Każda z tych kategorii wymaga jakiegoś wysiłku i poświęcenia. Każda wymaga zaangażowania i ciężkiej pracy.

Wracając do mnie. Taniec odmienił moje życie. Jak to banalnie brzmi..

Oklepany tekst, dla oklepanego życia?

Może i zwróciliście uwagę, że pisząc o moim doświadczeniu tanecznym, pisałam w czasie przeszłym. Niestety nie tańczę już od prawie roku. Problemy zdrowotne - kontuzja stopy nie pozwala mi na to. Moim jedynym wytłumaczeniem na zaistniałą sytuację są słowa ,,Zawsze coś dzieje się po coś".

Tańczyłam długo i jak na swój wiek mogę również przyznać, że dużo osiągnęłam. Nieraz brałam udział w mistrzostwach, a także niezliczoną ilość razy w innych turniejach. Udało mi się nawet rywalizować z parami zagranicznymi i reprezentować Polskę za granicą.

Mimo tych siedmiu lat trenowania tańca towarzyskiego, nie żałuję ani jeden setnej sekundy poświęconej temu wyrzeczeniu. Przez te siedem lat, w moim życiu miałam czas tylko na naukę i treningi, zero wyjść ze znajomymi, gdziekolwiek zostałam zaproszona musiałam odmówić, a wolny weekend, jeśli już taki się trafił, poświęcałam na zwykły odpoczynek i naukę, bo na nic innego nie miałam siły.

Co zawdzięczam tańcu?

Sylwetkę, kondycję i miłość do sportu. Dojrzałość. Najlepszych ludzi, których zapamiętam na zawsze. Ambicję. Mobilizację. Swoją osobowość. Szczęście.

Taniec był i nadal jest częścią mojego życia. Kocham tańczyć, o jezu, jak ja kocham tańczyć.

A teraz pozwólcie, że się Wam ukłonię.